Rode Pil of Blauwe Pil: Virtuele Mode

Toen we deze vraag gingen onderzoeken, konden we een lachje niet onderdrukken. Het lijkt meer van sciencefiction weg te hebben dan van de realiteit. Maar naarmate we er dieper op in gingen, vonden we het eigenlijk niet eens zo gek meer klinken. We waren zelfs verbaasd over onze eigen onwetendheid omtrent dit onderwerp. Daarom verdient deze blog de beruchte tweestrijd uit de Matrix als titel; oftewel, de rode pil (“De rode pil komt overeen met het vernemen van een mogelijk verontrustende of levensveranderende waarheid, en de blauwe pil komt overeen met tevreden doorgaan met het gewone leven. Slechts één van beide kan gekozen worden”, aldus Wikipedia. Wij kiezen voor rood.).

Recente ontwikkelingen: van 2019 tot 2022

Toen we opnieuw over de vraag na gingen denken (zouden wij kleding kopen die niet bestaat?) en naar de wereld probeerden te kijken door de ogen van onze kinderen, begonnen we langzaam maar zeker een andere toekomst te zien. Hoewel alle moderne ouders van over de hele wereld hun uiterste best doen om kinderen van schermen weg te houden en buiten te laten spelen, is generatie Z bijzonder digitaal onderlegd. Vóór 2020 uitte zich dit voornamelijk in videospelletjes, sociale media en YouTube. Het aankleden van avatars in games was voor onze kinderen toen al net zo normaal als een boterham smeren voor het ontbijt.

Alleen toen kwam de pandemie op de proppen, met alle gevolgen vandien. De pandemie versnelde de hoeveelheid digitale ervaringen in het leven van onze kinderen, doordat school en het afspreken met vrienden voortaan ook digitaal plaatsvonden. Nóg meer schermtijd dus! Niet alleen voor onze kinderen, maar ook voor onszelf…

Hoe zit het eigenlijk met ons?

Wij hebben allemaal gelachen om grappige cat-filter blunders en de raarste virtuele achtergronden. Of om die ene man die in z’n ondergoed in een meeting bleek te zitten. Hij had pas echt kunnen profiteren van virtuele mode…. :-) Maar dat terzijde.

Feit is en blijft dat velen van ons, door of dankzij corona, in de toekomst graag op afstand willen blijven werken. Virtueel werken is voor ons allemaal het nieuwe normaal geworden.

Wat komt er na de 'ongekende tijden'?

Wie nadenkt over welke kant dit uiteindelijk opgaat, komt de quote van Bill Gates tegen. In zijn 'Redenen voor optimisme na een moeilijk jaar' zei hij het volgende over virtuele vergaderingen:

"Je zult uiteindelijk je avatar gebruiken om met mensen af te spreken in een virtuele ruimte, die voelt als een echte kamer met echte mensen” (vrije vertaling).

Hij denkt dat dit al binnen de komende drie jaar kan gebeuren. En hier begint het idee om kleding te kopen, die niet bestaat, enigszins normaal te worden.

Want willen we er niet nog steeds authentiek en passend en trendy uitzien in een virtuele ruimte met onze baas of klanten? Misschien niet in eerste instantie, maar uiteindelijk willen we niet alleen maar die ene standaard outfit dragen die de gebruikte technologie levert, toch? De noodzaak om onszelf uit te drukken en onze neiging als kuddedieren om maatschappelijke trends te volgen, zal ervoor zorgen dat we behoefte hebben om onszelf uit te drukken als individu. Virtueel of fysiek: dat maakt dan geen verschil meer.

Geest boven materie

Uiteindelijk telt onze ervaring. Tot nu toe is veel van die ervaring fysiek geweest, maar de opkomst van video media en videogames heeft ons zeker geleerd dat je kunt verdwalen in iets dat niet 'fysiek' is. Als je ooit je fysieke lichaam hebt bewogen om je virtuele winkelmandje te besturen, dan weet je dat de vermenging van de fysieke en digitale wereld in ervaring en emotie al gebeurt, onvrijwillig. We kunnen op een primitief niveau simpelweg het verschil niet goed waarnemen.

Je kunt de grenzeloze mogelijkheden van virtuele mode hieraan toevoegen. Wil je op wolken lopen? Wil je in vuur en vlam staan? Of misschien zou je graag de superkracht willen hebben om onzichtbaar te worden. In een virtuele modewereld kan iedereen James Bond zijn. Ja, ook jij en ik! Het maakt zelfs de creatie van meerdere identiteiten mogelijk. Is dit waar zelfexpressie naar toe ontwikkelt?

Wat vinden de betrokken industrieën hiervan?

Nou.. zij lijken het te omarmen! Zelfs de meer traditionele computerindustrieën, zoals die in Silicon Valley, nemen deze ontwikkeling(en) serieus.

Silicon Valley "heeft altijd gefocust op wat gebruikers online willen doen - en een decennium lang was dat voornamelijk sociaal zijn. Het is logisch dat nu onze 'online levens' 3D-objecten, mode en meer kunnen omvatten, Silicon Valley zich daarop richt."

En hoe zit het met de mode-industrie? Zij vinden het daar ook geweldig. Grote merken zoals Ralph Lauren streven ernaar meer te bereiken en bieden dan alleen de verkoop van een virtueel item. Het draait allemaal om de ervaring. In de toekomst willen ze dat we "producten zien, aanraken en ervaren alsof je er echt bij bent".

Omarmen we het?

Voor zover wij weten: nog niet op grote schaal. Afgaande op de verschillende online bronnen is het nu alleen nog maar een selecte groep trendsetters die actief bezig is met het thema virtuele mode.

Maar hier komt het enge gedeelte van ons verhaal: er bestaan digitale "mensen" die niet menselijk zijn. En moderne technologie maakt het erg moeilijk om dat goed te zien en te onderscheiden. Lil Miquela was/is bijvoorbeeld een Instagram-sensatie. Haar (vermoedelijk grotendeels menselijke) volgers reageren op haar alsof ze ook menselijk is. Haar virtueel gegenereerde berichten roepen menselijke emoties op in reactie op haar veronderstelde menselijke ervaring. Lil Miquela is ook een zakenvrouw. Zo heeft ze samengewerkt met Calvin Klein.

Rolling Stone betoogt dat als digitale, niet-menselijke influencers kunnen samenwerken met 'echte' modemerken, er geen reden is om te beargumenteren dat deze modemerken geen virtuele kleding kunnen verkopen die alleen virtueel beschikbaar is. Hier zijn we op een punt beland waarop de rode pil onze ogen (wijd!) heeft geopend… openen. En we sluiten ons aan bij het standpunt van Rolling Stone.

De wereld draait door, dankzij geld

Zoals iedereen in de marketingwereld weet, is er emotie nodig als je wil dat mensen geld uitgeven. Vooral als iets zeldzaam is en mensen het gevoel hebben dat het zeldzaam is, neemt de kans op het uitgeven en dus verdienen van veel geld toe. Hier komen de non-fungible tokens (NFT's) om de hoek kijken.

Net zoals bij verzamelobjecten in de fysieke wereld, tilt de verkoop van couture online de aantrekkingskracht van digitale mode naar een hoger niveau. En dat is fijn voor de grote modehuizen. Digitale mode zou ook nog eens als een duurzame oplossing gezien kunnen worden, maar daarvoor moeten eerst andere uitdagingen worden opgelost.

Of fysieke producten nu worden gelanceerd via een digitale tweeling, zoals recentelijk succesvol gedaan door RTFKT met digitale sneakers, of dat fysieke producten met een 'digitale achterkant' gebruikelijker worden om te delen en bezit te tonen, of misschien verliezen we het fysieke element van producten wel helemaal: de NFT’s bieden mogelijkheid om met ons bezit te pronken.

En juist deze combinatie van emotie en een slimme manier om geld te verdienen maakt de propositie van virtuele mode stevig doen staan.

Dus… wanneer kan ik mijn digitale outfit aantrekken?

De vraag wanneer virtuele mode mainstream wordt, oftewel wanneer we ons niet meer te oud voelen en onze virtuele sneakers als vanzelf aantrekken, is moeilijk te beantwoorden. Het hangt o.a. af van de connectiviteit van de virtuele omgeving, het metaverse. Onze 2D-digitale wereld van vandaag achterlaten en het 3D- of georuimtelijke internet (het metaverse) betreden, is een andere belangrijke factor. De 3D-ervaring biedt immers een vollere onderdompeling dan 2D ooit zou kunnen bieden.

Een ander belangrijk aspect om aan te pakken is web3-technologie, of het #nextgen internet dat het georuimtelijke internet mogelijk zal maken. Dit gaat verder dan verder en is te groot en breed om het hier nu over te hebben. Allereerst en vooral moeten we het eens worden over wat web3 is, of beter gezegd: over wat de mainstream versie ervan zal zijn. Maar bovenal moeten we ervoor zorgen dat het toegankelijk en begrijpelijk is voor de meeste mensen, zodat er een kritieke massa kan worden bereikt die het hek van de dam doet gaan.

Maar wat verbindt al deze werelden nu eigenlijk met elkaar? Hier bereikt onze pil zijn volledige potentieel: als je jezelf verdiept in de verbindingen die de virtuele wereld bij elkaar houden - of je nu een netwerkbenadering of een web3-gebaseerd perspectief hebt - zie je een toekomst waarin ook jij op een dag gaat besluiten welke virtuele kleding je wilt kopen.

Dan nog even over integraties

In deze video, die een mooie uitleg geeft over virtuele mode in het algemeen, geeft een expert antwoord op de vraag wanneer het mainstream zal worden:

"Zodra ik mijn digitale schoen kan meenemen naar Fortnite."

Met andere woorden, om te kunnen genieten van de emotionele voordelen van een virtuele schoen, moet je ‘m kunnen meenemen en laten zien aan alle andere virtuele wezens. Dit betekent dus dat virtuele mode een plek nodig heeft in de virtuele wereld buiten applicaties, en geaccepteerd door de verschillende virtuele winkels/plaatsen waar de avatar naartoe kan gaan.

In dezelfde video vertelt THE DEMATERIALISED, een marktplaats-achtig digitaal bedrijf dat virtuele mode verkoopt, dat ze hun items geoptimaliseerd hebben voor een aantal specifieke computerspellen. Dit betekent dat de benadering op dit moment enigszins lijkt op applicatie-integraties die worden aangeboden door SaaS-leveranciers, zoals we allemaal wel kennen. Het probleem dat opgelost moet worden is dus hetzelfde als dat wat we oplossen voor cloudapplicaties: hoe neem je je virtuele mode overal mee naartoe? Hoe bereik je een volledig geïntegreerde, digitale garderobe? Bijt je daar maar eens in vast…

Gaat Harmonizer zich richten op het mogelijk maken van digitale garderobes?

Als we even een stap terug doen, dan lijkt het er nu op dat we veel technologische divergentie zien en veel verschillende ideeën over wat de toekomst zou kunnen brengen, met sterke argumenten en voorstanders die ze ondersteunen. Hopelijk en waarschijnlijk zullen er industriestandaarden ontwikkeld worden.

Maar één standaard die voor allemaal geldt, zoals Stephen Hawking hoopte op een The Theory of Everything…? Op dit moment lijkt de kans daarop vrij klein. Daarom denken we dat er nog steeds behoefte zal zijn aan een (zeer verschillend opgebouwde) set integratietechnologieën, zelfs in het metaverse en ‘beyond’.

Maar wat betreft de exacte details: daarover durven we (nog!) niet te speculeren. Ook wij zijn daarin nog maar net begonnen. Maar we houden jullie op de hoogte.