Trendwatching: Hoe hyperautomatisering ons denken naar een hoger niveau tilt

Tijd voor een trendwatcher blog – want de ontwikkelingen binnen het vakgebied van automatisering hebben niet stil gelegen! Aangezien Harmonizer data aspecten van automatisering aanbiedt, vinden we elk gerelateerd onderwerp interessant. Onlangs nog vertelde een van onze klanten over de trend van ‘hyperautomatisering’ en het zogeheten ‘luxe modern communisme’. Uiteraard werd onze interesse gewekt. We wilden we dit onderwerp gelijk verder onderzoeken en begrijpen wat dit zou kunnen betekenen voor technologische ontwikkelingen in het algemeen en integraties in het bijzonder.

Modern Communisme

Onze klant refereerde aan een artikel op Medium dat hij had gelezen. We stonden gelijk ‘aan’, vanwege de interessante gedachtegang in het artikel en de bijbehorende prikkelende titel:

“Een toekomst zonder werk”

In dit artikel wordt het idee onderzocht op hyperautomatisering in te zetten binnen een moderne versie van het communisme – waarbij alle mensen eerlijk delen in de opbrengsten, middelen en rijkdom die machines voor ons genereren, zodat we alle tijd hebben om met dierbaren door te brengen en aan hobby’s of vrijwilligerswerk te besteden. Daarnaast wordt de hypothese gesteld dat er een manier is om automatisering zodanig in te zetten dat we allemaal (ja, allemaal!) voorzien zijn in onze levensbehoeften. Een utopie.. of werkelijkheid?

Modern Realisme

We weten dat dit misschien als een nogal naïeve manier van denken klinkt (en eigenlijk is dat het ook wel…). Het kapitalisme lijkt tot nu toe immers redelijk goed te passen bij de mensheid. Soms ten goede, vaak ook ten kwade. Het oude gezegd “geld doet de wereld draaien” doet ons geloven dat geld functioneert als de WD40 die de tandwielen van de samenleving draaiende houden. In eerdere varianten van het communisme liepen die tandwielen vrijwel altijd vast op ego’s, omkoping, corruptie en andere machtsstrijd. De vraag rijst dus: hoe kan het Modern Luxe Communisme het beter doen, met of zonder automatisering en wel of niet hyper…

Daarnaast wordt er al heel lang gesproken over het idee dat we met z’n allen minder gaan werken. Zo’n 80 jaar geleden werd voorspeld dat we nu, anno 2022, de helft zouden werken van wat we in werkelijkheid doen. Toch is dat niet het geval – ondanks enkele experimenten met bijvoorbeeld vierdaagse werkweken. Het blijkt nu juist meer dan ooit tevoren dat je als gezin tussen de 2 en 4 banen nodig hebt om het hoofd boven water te houden. Met recente geopolitieke ontwikkelingen zijn ook de olie-, gas- en voedselprijzen omhoog geschoten, wat ons verder wegduwt van de droom van het luxe communisme.

Is het voor hyperautomatisering eigenlijk wel belangrijk?

Op een technisch niveau: nee, waarschijnlijk niet. Bovendien zijn de meesten van ons gefocust op wat hyperautomatisering betekent voor ons werk en onze banen, in plaats van de focus te leggen op het holistisch debat over maatschappelijke structuren en operaties. Dit is al heel lang aan de gang. Sinds de eerste industriële revolutie in het midden van de 18e eeuw maken mensen zich zorgen over het verlies van hun baan door ‘toedoen’ van machines! Op dit moment vindt de vierde Industriële Revolutie plaats, waarbij hyperautomatisering een hoofdrol speelt. Tijdens alle voorgaande industriële revoluties zijn banen eerder veranderd (‘geëvolueerd’) dan verdwenen. Sterker nog, de bevolking op aarde is geëxplodeerd en we lijken de banengroei nog steeds redelijk goed bij te houden. We zouden daarom eerder verwachten dat hyperautomatisering nieuwe wegen zal bieden voor betaald werk – in plaats van die wegen weg te nemen – net zoals bij alle voorgaande technische ontwikkelingen van eerdere industriële revoluties het geval was.

Wat is hyperautomatisering eigenlijk?

Nu we ongeveer halverwege deze blog zijn, is het misschien tijd om daadwerkelijk te definiëren wat hyperautomatisering is. We vonden de onderstaande definitie toepasselijk, omdat deze het in eenvoudige taal duidelijk maakt:

“Hyperautomatisering is een raamwerk en een reeks geavanceerde technologieën voor het opschalen van automatisering in een onderneming; met als uiteindelijk doel om een ​​proces te ontwikkelen voor het automatiseren van bedrijfsautomatisering zelf.”

Hyperautomatisering omvat daarom zaken als process mining, Robotic Process Automation, Low/No Code, iPaaS voor integraties (Yes! Dat zijn wij!), Artificial Intelligence, Machine Learning en andere intelligente vormen van machinale besluitvorming. Het is dus echt een meta-trend.

Hyperautomatisering gaat verder dan alleen kosten- en tijdbesparing en heeft als doel om data beter en efficiënter te gebruiken voor de machineprocessen waarop die data leunen, zodat betere beslissingen worden genomen op basis van inzichten die eerder niet beschikbaar waren.

Er zijn uiteraard ook interessante use-cases beschikbaar. Deze trend is namelijk helemaal geen sciencefiction! En dat weten we zeker, want we hebben zelf ook met een aantal van dit soort cases gewerkt. Bijvoorbeeld onze Espira-case. Maar ook hier vind je verschillende andere use-cases die vandaag de dag geïmplementeerd kunnen worden in de gemeenschappelijke operationele domeinen van crediteuren, order-to-cash, reizen en onkosten, en vrijwel elke standaard manier waarop documenten worden verwerkt.

Communisme, Kapitalisme, Realisme of hyperautomatisering: maakt het een (wezenlijk) verschil voor integraties en koppelingen?

Naarmate we meer en meer zijn gaan lezen over het onderwerp van hyperautomatisering, vonden we dat Harmonizer al veel vinkjes kan zetten. Het schrijven van deze blog heeft ons vooral geholpen bij ons eigen denken over de waarde van Harmonizer en in welk ‘hokje’ we passen.

Sommige potentiële klanten stellen ons precies deze vraag, in welk hokje we passen. Waar we eerder gezegd zouden hebben: we passen in het hokje ‘cloud integraties met enige automatisering’, is het antwoord nu misschien wel dat de metaconcepten van hyperautomatisering ons in staat brengt om de end-to-end-waarde van een platform als Harmonizer beter uit te drukken.

Terug naar het artikel dan, waar er als slotwoord betoogd wordt dat er als gevolg van hyperautomatisering een opgelegd tekort zal ontstaan. Een situatie waarin er theoretisch gezien genoeg middelen zijn om iedereen tevreden te stellen, maar waar in de praktijk niet veel van terecht komt vanwege onze menselijke aard. De auteur concludeert dat er wel hoop is. Want het enige dat nodig is, is de wil om te veranderen en onze menselijke neigingen aan te passen. Precies die wil lijkt bij toekomstige (nu nog jonge) generaties aanwezig te zijn. Het artikel stelt dat deze generaties meer zorg voor elkaar en oprechte zorg voor duurzaamheid en gerelateerde onderwerpen hebben getoond (we zijn het daarmee eens en verwijzen naar Greta Thunberg en haar beweging als voorbeeld) dan eerdere generaties.

We hopen echt dat het gaat gebeuren. Maar of de mensen die zeggen dat automatisering nieuwe banen creëert nu gelijk hebben, of dat degenenen die twijfelen aan het modern luxe communisme het bij het juiste eind hebben: integraties zijn en blijven nodig. Net als toiletpapier, zout of lijm. Je hebt ze nodig, ongeacht hoe de toekomst eruit ziet. Hyperautomatisering geeft ons taal om uit te drukken hoe ver Harmonizer kan gaan, samen met geweldige partners en klanten.